Een van de redenen waarom ik nooit een kleine hond heb genomen, is dat het me lastig leek om zo’n kleintje te beschermen tegen grote honden. Inmiddels weet ik beter. Als je kleine hond goed gesocialiseerd is en je zelf het voorbeeld geeft van in vertrouwen en angstvrij zijn, hoeft er niets vervelends te gebeuren bij een ontmoeting tussen een grote en kleine hond. Een enkele uitzondering van een niet goed gesocialiseerde of heel soms een zelfs tot agressie opgevoede grote hond daargelaten. Maar met een beetje ervaring met honden zie je die als hond en diens mens al van verre aankomen.
Baba heeft het uiterlijk van een herder. Mijn lieve voormalige zwerver uit Spanje is het niet, maar hij lijkt op een mix van een Duitse en Mechelse herder, alleen met kortere poten met zelfs witte voeten. Herders hebben een slechte naam kennelijk. Niet altijd ten onrechte, maar de meeste herders zijn lieve, vooral op hun baas gerichte dieren.
ik heb alle begrip voor de verwarring. Baba zelf ondertussen ook. Vanaf dat hij ruim vijf jaar geleden bij me kwam wonen, zijn we dagelijks geconfronteerd met hondenbaasjes en hun kleine hond die bij het zien van mijn ‘herder’ al bij voorbaat bang worden. Het is soms bijna komisch te zien hoe hondenbaasjes al in de verte hun kleine hondje achter zich dirigeren of zelfs optillen (hét recept om je hondje bang te maken).
Baba vindt het steevast niet leuk als honden of mensen bang voor hem zijn. Bij honden van zijn formaat laat hij dat ook altijd even weten door relaxed naar ze toe te gaan. Meestal helpt dat. Vaak mondt de kennismaking uit in een robbertje rennen. Baba blijft als managende alfa wel ontzag inboezemen maar dat hoort bij de honden hiërarchie. Wel raad ik op hondenspeelweiden e.d. af om in Baba’s bijzijn met speeltjes te gaan werpen, het is en blijft een ballendief. Ik heb opgegeven dat pogen af te leren, het lukt me gewoon niet en ik ben inmiddels tevreden met dat ik het wel van hem kan terugpakken. Hij mag niets met werpspelletjes vanwege een verwaarloosde breuk net boven zijn teenkootjes, kennelijk opgelopen in zijn zwerverstijd. Het speeltjes stelen is zijn alternatief voor balspelletjes waarbij het snel moeten remmen zorgt dat hij kreupel gaat lopen.
De meeste honden laten hun speeltje al los voor Baba bij ze is. Slechts een enkeling volhardt en dat geeft bij een kennismaking heel soms wel een korte schermutseling. Met bekende honden is er een status quo, vaak uitgegroeid tot een leuke manier van samen reageren op het werpen van de baas van de andere hond. Het meest vervelende van zijn speeltjes stelen is dat Baba ophoudt met bewegen, alleen nog maar met zijn ‘prooi’ trots gaat liggen rondkijken.
Om terug te komen op de verwarring, kleine bange hondjes worden door Baba compleet genegeerd.
Meestal volstaat dat, maar soms valt de kleine hond echt naar hem uit. Ook dan blijft Baba onverstoorbaar doorlopen. Dat heeft hij vorige week kennelijk ook gedaan na een beet van zo’n kleintje. Althans, dat vermoedt de dierenarts, er is mij niets opgevallen. Ook niet tijdens zijn dagelijkse borstelbeurten.
Maar afgelopen zondag had Baba ineens een wond, laag in zijn zij. Bijna drie centimeter in een bijna halve maan en het zag er diep en donker uit. Maandagochtend vermoedde de dierenarts dat het een oude beet was geweest die onderhuids was gaan ontsteken. Een ontstoken huid kan ze niet hechten. Ik mocht kiezen tussen een operatie waarbij er een mandarijngrote uitsnede zou worden gemaakt en dan de huid er omheen trekken en hechten. Of alleen goed schoonmaken en spoelen. Dat ging dan ook met een plaatselijke verdoving en een klein roesje. De nabehandeling met antibiotica en pijnstillers zou hetzelfde zijn en de genezing in beide opties vermoedelijk even lang duren: tussen de een a twee weken. Ik koos voor het spoelen omdat het aantrekken van de huid voor mijn gevoel extra risicovol zou zijn aangezien hij een heel kwetsbare huid heeft overgehouden aan de langdurige malassezia infectie.
Na een paar uur mocht ik hem weer ophalen. Er was dode huid weggehaald en de wond nog groter geworden. Donderdag moeten we op controle, hopelijk hoeft er dan niet alsnog beslist te worden voor de ingrijpender operatie. Ik hoop het voor Baba en… voor mijn portemonnee. Want ben nu al bijna 200 euro lichter en dat wordt met een operatie nog veel meer.
En natuurlijk heb ik geen idee welk van die kleine angstige hondjes die beet heeft veroorzaakt ☹
Voortaan ga ik nog beter op het gedrag van die angstige keffertjes letten. Ik denk dat ik dat het beste kan doen door op voorhand de mens bij die hond te vragen de hond bij Baba weg te houden. Want ik wil Baba’s onverstoorbaar gedrag naar die kleintjes niet veranderen. Wel hem en mij zijn wonden besparen.
Zal het eerst nog eens overleggen met een bevriende hondentrainer. Misschien heeft hij dan ook visitekaartjes voor me om aan die angstige bazen uit te delen 😉.
.
Ja...? Oh! 